Menem, menem türk, önüme gelen hürk
Danışam min dile, her gün bir hile
Berkiye qadağalarım, doğrana dilim il ile
Menem burda sahibi-mülk, etim türkdür, qanım türk
Yer üzünde kul menem, düşmenime ğul men
Nesimi kamanından buraxdığı o tir menem, tir men
Qırmızı gözlerim çalxalayıb salaram bura toz-toz, duman men
Vermerem aman men, bi bax heybete (hey-hey)
Tanınaram qeyrete (hey-hey)
Bağlıyam isalete, Babek kimi doğranam eyer cisarete, düşem eger isarete
Mübarizem, tek başıma yığınıza qenimem
elimle verem vetene pay, teni men önceden bil ki çoxunu beliyerem
Boyanam qana türkümü meliyerem
Ayıq ol ki, qurdlar reqs eliyir, yer gelir geng eliyir
elim tüfengime kim gelir cengime, Polad Heşimov cengine
Kölgeme hürkür
Özün qorxuya bürkür
Menim elimdir türküm, şükür, şükür
Bükür-bükür yırtıcı elemin
Vaxtıdır artır qedemim
edemine sebeb olacam, ey mene deyen pan
Menim Mehmetciklerim her biri xan
Meni qan, meni qan
Vetenin her yarasına, geci-tezi var
Alınacaqdır intiqam
Fağır durmamışıq qurulur plan
Ay qıvrılan ilan bil
Qartalın baxır inan
Qan qoxusu gelir, güman ki, sığmır bura qorxular
Bizd? bunlar çoxdular
Can delener yurda, qan edenler burda
Qüdret artır nurda, hörmet vardır qurda
Quzeyde çaxan güneş güneyde parlar
Türküdü elim menim ala boğazımı darlar
Yellene durmadan ölüm minen tablar
Türkem diyer-diyer qışqırar bu tarlar
