Tam 1 yıl oldu görüşmeyeli.Çalıştığın yerde sırf seni görebilmek için uzaktanda olsa her gün arkadaşlarım bahanesi ile gelirdim.Daha telefon parmak izini bile silmemişsin ben baktım ama haberin yok whatsapptan engellendik instagramdan da engellersin diye mesaj atamıyorum her gün profiline bakıyorum çoğu resmini benimle paylaşırdın paylaşayım mı diye ilk günki gibi hatırlıyorum zaman senin için nasıl geçti bilmiyorum ama ben artık çok yoruldum nefes alamıyorum elimden hiçbirşey gelmiyor sen yoksun.Dün işten ayrılmışsın bugün haberim oldu şimdi daha da çaresiz kaldım en azından konuşmasak bile nerede olduğunu biliyordum görüyordum iyi olmaya çalışıyordun ama şimdi kim bilir neler yapıyorsun insan ölünce aslında yaşadığı,hayatta kalmaya çalıştığı anlaşılıyormuş beni unuttun mu bilmiyorum sende benden mesaj atmamı mı bekliyorsun bilmiyorum ama artık çok yoruldum şuan nerelerdesin yeni iş buldun mu bulabildin mi zamanı toparlayabiliyor musun hayatına nasıl devam ediyorsun bilmiyorum ama ben çok yoruldum tek kusurumuz adam gibi sevmekti heralde bu kalp sadece bir kez sever bunu asla unutma olurmu?
