Herkese kandım;
Beni sandı hayat “gerizekalı”.
Şimdi büyüdüm bak,
O kara günler geride kaldı.
Durdum düne baktım,
Bir çocuk gördüm derine daldım.
Düştüm kalktım kader,
Beni ben yaptın eline sağlık.
Bu hayatın var çemberi,
İnsanların hançeri,
Kalk ayağa çocuk diklen,
Sil yüzündeki kan teri.
Gel bize gör mahşeri,
Gider ayağın geri geri.
Biz yapıyoz bu işi
Tam Doksan Beş’ten beri (yeah)!
Burası bir getto tam bir banliyö,
Burada vicdanın çatısı damlıyor.
Buranın ruhu var ama kalbi yok,
Genç yaşta gideceğim benim derdim o!
Otuzu geçince babamı anladım
Hiçbir düşmanımın adını anmadım.
Önümde bebek bir tüfek şakağımda,
Elimde bir reçete kalınca anladım.
Herkese kandım
Beni sandı hayat “gerizekalı”.
Şimdi büyüdüm bak
O kara günler geride kaldı.
Durdum düne baktım,
Bir çocuk gördüm derine daldı.
Düştüm kalktım kader
Beni ben yaptın eline sağlık.
Herkesi sandım benim için dost,
Sonunda yine ben kaldım eli boş
Tabi nankörler için hep hava hoş
“Gittin; bitti” dediler.
Saf dediler, alttan alınca.
Güçsüz dediler, altta kalınca.
Senin ‘cehennem’ dediğin oyun
Bizim buralarda atlı karınca.
Bura İstanbul hep tehlikeli
Bak bu zengin ensesi değil fakir eli
Bizde yok ver para al çokomeli
Ekmek için aslanın ağzına gireriz.
İçimin dibinde çarpık bi getto var.
Burada her yer leş herkes canavar.
İki gözün arasında bile bir paravan,
Sırtımı vuranları artık tanımam.
Herkese kandım
Beni sandı hayat “gerizekalı”.
Şimdi büyüdüm bak
O kara günler geride kaldı.
Durdum düne baktım,
Bir çocuk gördüm derine daldı.
Düştüm kalktım kader
Beni ben yaptın eline sağlık.
